روزهایم آفتابی نیست

ف = فریبا یعنی عشق و شور و ایثارر = رفاقت های بی همتا و تکراری = یعنی هر جا که هستی عشق اونجاستب = برای این دل غمگین و بیمارآ = از اون بهتر مگه داریم دلدار؟ دانیال علی پناهیبداههرباعیتقدیم به همسر عزیزم روزهایم آفتابی نیست...

  علی ای گوهر سرخ یمانی  تمام جلوه های آسمانی علی ای نور در قنداقه ی عشق که مثل ریشه ای بر ساقه ی عشق علی ای طفل معصوم رشادت چه زود است از برای تو شهادت سرت چون سیب سرخی روی نیزه چه شرمی دارد از تو روی نیزه خدا را شکر خونت بر هوا رفت به آن بالا به عرش کبریا رفت اگر یک قطره خونت بر زمین بود زمین و آسمانها شرمگین بود جهان را میدرید از هم خداوند نمی ماند هیچ اثر از هیچ پیوند تو رفتی سوی معراج خدایی نبودت بیش از این تاب جدایی       دانیال علی پناهی [ یکشنبه هفتم آذر ۱۴۰۰ ] [ 18:25 ] [ دانیال علی پناهی ] [ ] روزهایم آفتابی نیست...

چون سیل غم تو  در همه دنیا نیستموجی ست که در توان ماهی ها نیستاین نوچه ی الوات سر بازار استآن یکه بزن از صف لوتی ها نیستدلبر مکنی جفا چه طاقت دارم؟ این دل که چو سنگ مر مر و خارا نیستدر بادیه عمری ست پی دلدارمافسوس که دلبر من از اینجا نیستآنقدر سراغت بگرفتم از خلقگفتند از اینجا شده رد، حالا نیستچاهیست جهانم به سیاهی چون شبپایین بنشستیم و به آن ، بالا نیستای چرخ فلک خون جگر جامی چند؟ این خون دل من است و از می ها نیستبا من چه کنی لطف و مدارایی داراین خشم و جفا به شان سلطان ها نیستگفتند رقیبان که همه یک جورندگفتم به خدا دلبرم از آنها نیستگفتند همه وفا ندارند ، ببینگفتم که خموش، مر خدا اینجا نیست؟ گفتند به غیبت که مرا رام کننداین دل که تبار نسل وحشی ها نیستبا چشم تو را دیدم و با عقل تو رااین قلب که بی جهت به کس شیدا نیستگفتند ، بگویند ، چه دانند از عشقچون حد تو در تصور آنها نیستدانیال علی پناهیبرچسب‌ها: الله_خدا_شعر کلاسیک_غزل[ جمعه بیست و ششم آذر ۱۴۰۰ ] [ 14:59 ] [ دانیال علی پناهی ] [ ] روزهایم آفتابی نیست...